Rozbrykanie Tygrysa a dieta

Niedziela…Mamy ostatni dzień przed przesłuchaniem technicznym. Tygrysek boi się. Chyba swoje napięcie chce rozładować fizycznie. Ledwo rano wstał, to wskoczył w piżamie i boso na balkon zdobyć słoik z dżemem. Teraz na balkonie mamy chwilowy bałagan: dynie, puste słoiki, owoce i warzywa w woreczkach. Do szafki z powidłami droga jest trudna do pokonania. Jesteśmy w kuchni i nagle słyszymy „brzdęk” i „bach”…
Tato biegnie, a Tygrys skulony siedzi na łóżku… pusty słoik zbity w drobny mak, porcelanowa miska z kaszą też… Miski mi trochę szkoda, ale pocieszam się, że stopy całe i nie musimy jechać do szpitala szukać szkła i szyć pięt! No cóż, ja daję wykład córci o bezpieczeństwie a tato sprząta pobojowisko. Po wykładzie chyba Tygrys zrozumiał. Przynajmniej taką miałam nadzieję…
Uff… Nieźle się zaczęła niedziela! Chyba najgorsze mamy za sobą – pomyślałam.
Podczas śniadania Madzia jak zwykle szczebiocze, wierci się, kręci. Przeraża to mnie! Często jej tłumaczę, że jak się zadławi, to ja nie jestem w stanie jej odratować! Niech uważa i je spokojnie! No, ale… Dzieci są czasami głuche! Tym razem śniadanie mija spokojnie, razem we trójkę rozmawiamy. Tato po śniadaniu przygotowywuje kawę, a ja sprzątam, Tygrys niby je, ale wierci się. W pewnym momencie stół podskoczył, wszystkie naczynia zadrgały!
Co jest?! Taki dębowy stół nie może sam się unosić! Podbiegam. Patrzę! Słyszę:
- Ałłła!
- Madziu! Co ty wyprawiasz?
Spod stołu wyłania się Tygrysek. Na szczęście nie płacze, trze nabitego guza na głowie.
- Madziu! - Wyciągam ręce, ale Tygrys się chowa znowu pod stołem.
- Magda! Co ty kombinujesz?
- Mamo! Bo ja chcę być jak James Bond!
To ci dopiero historia! Dobrze, że jednak stół mamy dębowy! W innym przypadku by się przewrócił i wszystko, co nie zostało sprzątnięte by się potłukło!
Po chwili miałam już dziecko na kolanach i znowu tłumaczyłam, jak powinna się zachowywać dziewczynka – powinna być delikatna, spokojna, grzeczna, itd.
No cóż, Tygrys potrafi być grzeczny, niemniej jak nie zużyje swojej zgromadzonej energii to musi ją wyładować. Ostatnio siedzimy nad książkami, uczymy się etiud, gam, matematyki, robimy plakaty, prezentacje… Ale jednak siedzimy… Odrabianie lekcji nam się jakoś przeciąga. Madzia jest rozkojarzona, chwila skupienia wymaga jednak sporego nakładu pracy.
Ostatnio też trochę odpuściliśmy dietę. W nagrodę za zaliczenie przesłuchania na 4+ Madzia zażyczyła sobie „donaty” w Biedronce. Kupiłam jej wszystkie trzy rodzaje. Dla niej to czysta trucizna i dla nas to też chyba niezbyt odpowiednie jedzenie.
Poluzowanie diety skutkuje nam nie tylko rozbrykaniem ponad miarę, ale także „gilami” i opuchniętą buźką. Nochal mamy wielki! Tygrys jest zagilowany. Proszę go o przestrzeganie diety! Dzisiaj pokazałam mu buźkę w lustrze, wygląda okropnie!
Tłumaczę, proszę, tłumaczę.
Wszyscy po chwili luzu, wracamy do jedzenia bez glutenu, bez pszenicy, bez mleka, bez jajek… Musimy jak najszybciej oczyścić organizm Tygrysa.
Szkoda… Ja tak uwielbiam ciasteczko do kawy…
Dieta jest jednak ważna… Bardzo!

Ostatnie dni wakacji...

Trochę radości...

Taki oto filmik znalazłam w Internecie...
Daje on trochę radości. Tygrysek się dobrze bawi i chyba daje radość nie tylko nam.
Zobaczcie, trochę śmiechu każdemu się przyda.

 

 

 

Madzia – łowca nagród

Pierwszy etap nauczania mamy poza sobą! Tygrysek zaczynał pierwszą klasę bez umiejętności pisania. Zresztą rysował też niezbyt zachwycająco! Jedynie, co potrafił to czytać. I to całkiem przyzwoicie!
Pamiętam jak na pierwszej wywiadówce patrzyłam na wyniki pierwszego sprawdzianu i na to co inni uczniowie potrafią. Praca mojego dziecka nie była zachwycająca. Wręcz się przeraziłam! Tyle rzeczy nie umiał! W innych przedszkolach dzieci się uczyły pisać, rysować a w Madzi przedszkolu nic!
No cóż, od razu przysiadłam z dzieckiem do nauki! Początki nie były łatwe! Dziecko niezbyt chętnie malowało szlaczki, literki… Pierwszy rok szkoły to było dla nas jedno wielkie chorowanie! W domu miałam okazję nadgonić tak materiał, że Madzia na półrocze osiągnęła pierwszy poziom. Koniec klasy pierwszej też był udany! Wszystkie oceny w normie!
W klasie drugiej rozpoczęła Madzia szkołę muzyczną. Nie bardzo ją widziałam w tej szkole, ale egzamin dziecko zdało i rozpoczęło się nam jeżdżenie i ćwiczenia na instrumencie. Klasa druga już szła nam nieco lepiej. Siedziałam z dzieckiem i tłumaczyłam, poprawiałam, wyjaśniałam… Czasami się wkurzałam i dyrdałam! Zakończyliśmy klasę drugą też w normie! Nagrody Madzia jednak nie dostała, tylko jedno dziecko w klasie jest nagradzane za pracę i osiągnięcia. Madzia nie dostała tej nagrody mimo ogromniej pracy. Szkoda…
Na szczęście to nie podcięło skrzydełek mojej córuni. Trzecią klasę rozpoczęła z nowymi wyzwaniami. Jak przystało na mojego pracusia, pracowała wytrwale cały rok! Tym razem już siedziałam obok niej i gderałam tylko: Madziu jak siedzisz! Plecy proste! Jak trzymasz pióro! Głowa wyżej! Z rzadka musiałam tłumaczyć coś czy poprawiać!
W klasie trzeciej Madzia zaczęła uczęszczać do ME School na język angielski. Miałam problemy z zapisaniem jej od razu na kolejny kurs razem z jej klasą, bo dziecko wcześniej nie chodziło i pani martwiła się, że Tygrysek będzie obniżał znacząco poziom.
W szkole dodatkowo dziecko chodziło na kolejny kurs języka angielskiego.
Oczywiście szkoła muzyczna i perypetie z nią związane towarzyszyły nam cały rok. Pani Halina nie potrafiła nawiązać współpracy z dzieckiem! Nawet doszło do spięcia między tatą a nauczycielem! Sprawa tak zawirowała wysoko, że nauczyciel chciał oddać Madzię, bo dziecko: trudne, nie mające słuchu „chromatycznego”, bo jest zła współpraca z rodzicami…
Oprócz tego w MDK Tygrysek biegał na tańce do „Gwiazdeczek”, na tańce ludowe do „Małej Kaliny”, na gimnastykę artystyczną i oczywiście na teatr do teatrzyku Gong pani Krystyny.
Trzecia klasa była trudna! Dla mnie wyczerpująca. Końcówka roku była szczególnie zwariowana! Czasami, aż wyć mi się chciało! Właściwie musiałam być zorientowana tylko na moje dziecko! Tu występ taki, tam konkurs taki, tu ćwiczenia koncertu, tu olimpiada z tabliczki mnożenia, tu strój ludowy przygotuj, tu kok zrób, tu to, tu tamto! Pamiętaj o tym… A do tego pamiętaj o diecie, bo jak za dużo będzie szkodliwych rzeczy to Tygrys się rozchoruje!
Tygrysek, to bardzo ambitne dziecko! W ciągu roku szkolnego dzieci przygotowywały prezentacje na rożne tematy. Madzia koniecznie chciała przygotować prezentację w PP z filmikiem. W końcu znalazła filmik o wodzie, poczytała w Internecie jak to zrobić. I dopięła swojego! Na kilka przygotowanych prezentacji ostatnia była z filmikiem !
Ponadto brała udział w wielu konkursach! Zarówno polonistycznych, plastycznych i matematycznych! Zawsze chętnie stawała do wyznaczonego jej zadania! Dla mnie jest niesamowita! Raz, że jej się chce, a dwa, to, że ma siłę to wszystko robić!
Co ciekawe, wszystkie jej poczynania zorientowane są na jeden cel… Tygrysek już wcześniej postanowił, że będzie lekarzem, że będzie ratował dzieci! Dziś robi wszystko, aby jutro pomagać innym! To jest dla mnie niesamowite! Miałyśmy niedawno taką przygodę:
Moja córcia odrabiała lekcje a ja w tym czasie sprawdzałam, co słychać u znajomych dzieciaczków, które zmagają się z chorobami… Pech chciał, że umarła Martusia… Tygrysek to zauważył i zaczął ogromnie rozpaczać! Z ekranu patrzyła na nas mała Martusia a moje dziecko pytało z oczami pełnymi łez:
- Mamo powiedz mi, czego jeszcze mam się uczyć, aby ratować takie dzieci? Ja będę pracować! Ciężko pracować! Będę się jeszcze więcej uczyć! I uratuję! Uratuję takie dzieci, aby nie umierały!
Przytuliłam moje dziecko, a gdy się uspokoiło spytało:
- Mamo, a jak mi się nie uda uratować wszystkich takich dzieci, to czy będziesz ze mnie dumna??
- Madziu – Jeżeli uda ci się uratować tylko jedno takie dziecko, to będę dumna.
- Tak jak paw?
- Tak dokładnie!
- To pokaż!
I pokazałam minę dumnego pawia, na co Tygrysek się do mnie ponownie przytulił, wskoczył na kolana i wyszeptał:
- Kocham ciebie mamo tak mocno, że nawet Bóg sobie tego nie wyobraża! Pamiętaj!
…
I w końcu po wielu trudach nastąpił ten upragniony dzień w szkole! Ale jak przystało na Tygryska, dzień pełen pracy i emocji!
Wstałam rano, było bardzo gorąco. Uff jak gorąco. Dziś obowiązywał strój galowy! W jego skład wchodzi taki sweterkowy bezrękawnik! W taki upał nie ma mowy, abym tak dziecko ubrała! Trudno, była tylko biała bluzka i czarna spódniczka! I wspaniały kok i piękna biała kokarda…
Apel rozpoczął się o 12 i na szczęście pani dyrektor nie skorzystała ze swojego przemówienia, krótko podziękowała wszystkim i wręczyła nagrody dla najlepszych! Najlepszym uczniem w klasie III c był mój Tygrysek! O matko! Ale zaskoczenie! Przecież Madzia nie miała nawet tarczy wzorowego ucznia w ciągu roku! I co jakiś czas była mniejsza lub większa afera z udziałem Madzi! To pokopała się z Wojtkiem, to wyrzuciła na basenie rzeczy z szafki, to jakieś kijki spod tablicy wywlekła, to gadała, to wrzeszczała. Tak była zadziorna, że nawet z muzyki została oceniona na B! A tu proszę, taka niespodzianka!
Pełen zaskocz!
Jednak to nie była w tym dniu jedyna atrakcja! W klasie posypał się grad nagród dla Madzi! I co były wyczytywane kolejne konkursy, to przed ogłoszeniem zwycięzcy Franek wołał:
- Madzia- łowca nagród!
I rzeczywiście, pierwsze miejsce w konkursie recytatorskim, pierwsze w ortograficznym, wielki pożeracz liter… I nagroda od sponsora także dla Madzi… I… I było tego sporo! Piękne książki, gra, dyplomy… I wśród tego zamieszania kręcił się mój Tygrysek z kokardą przypiętą do koka!
Po tych wszystkich ceregielach odbyło się spotkanie z dziećmi z San Sebastian! Dzieci wspólnie bawiły się, zagrały mecz piłki nożnej, zagrały w zbijaka, zjadły ciasta i pizzę. Tylko klasa Tygryska, klasa naprawdę ambitnych i mądrych dzieciaczków w ramach ESK miała możliwość nawiązania kontaktów z Hiszpanami.
Ale jak to zwykle bywa u Tygryska, Madzia miała terminy napięte! Szybko po imprezie z koleżankami i kolegami pędziła na koncert z dziećmi do Obornik do domu kultury! Tam grała na skrzypcach z Koreańczykami. W tym czasie mama pojechała na zakończenie roku w szkole muzycznej i wręczono mamie świadectwo z biało czerwonym paskiem! Druga klasa ukończona z samymi piątkami! Ponoć na egzaminie Madzia była najmocniej chwalona! I pani Halina nie chce oddać Madzi… Szkoda… Wielka szkoda! Czeka nas kolejny rok utarczek! Uuuu…
Po powrocie do domu czekałam na moją koncertującą córcię… A moich włóczykijów jak nie ma tak nie ma! Okazało się, że trafili do stajni, tylko żeby zobaczyć źrebaczka. Ale jak zwykle Tygrysek załapał się na kolejne przygody! Tym razem było to czyszczenie konia a potem jazda na nim! Normalnie zatkało mnie, jak zobaczyłam MMS, na którym Madzia stoi za koniem, trzyma ogon w dłoni i szczotkuje, a nad tym wszystkim góruje biała kokarda przypięta do koka…
Tak, to był niesamowity dzień pełen niespodzianek i nagród za naprawdę wytrwałą pracę! Czasami bywa ciężko! Czasami Madzia się zatnie i nie bardzo rozumie jak jej coś tłumaczę! Czasami jest tak, że przeczyta treść zadania i podaje wynik, i to dobry wynik. Wówczas proszę ją o to, aby napisała jak do tego doszła, ale z jej zapisków, pokrętnych, wyłania się zaskakujący tok rozumowania. Nie wiem, jak to działa?
Jedno jest pewne! Konsekwencja prowadzi do pożądanych rezultatów. Mamy np. taką zasadę, że wyraz napisany błędnie pisze Madzia trzy razy. Jak coś zapomni, to szuka w książkach. Nauczyła się szukać w „googlach” pożądanych informacji. Potrafi dosyć sprawnie posługiwać się internetowym słownikiem języka angielskiego. Potrafiła sobie wyszukać nawet informacje jak zamieścić filmik w prezentacji i nawet oklaski!

Dla mnie Tygrysek to swego rodzaju fenomen! Ma mnóstwo zajęć, czasami jest zaorany, ale pcha się do przodu, ma cel i jest niesamowicie pracowity! Czasami ma zacięcia, ale co tam!

I tak dla mnie jest „THE BEST”.
I oczywiście, to córunia tatunia!

Występ na Pikniku Olimpijskim

Taki pamiątkowy kolaż zrobiłam mojej Niuni z występu na Pikniku Olimpijskim. Mina na jednym zdjęciu mówi wiele! Jest dumna, szczęśliwa, że może w takim stroju tańczyć!

 

 

Ps. Piękne są te nasze polskie dziewczyny! Piękne są nasze polskie stroje ludowe!

 

Mama, Mamusia, Mamisia, Mimiś…

Dla mamy…

 Kochana mamo

Zacznę zwyczajnie,

Że z tobą w domu

Zawsze jest fajnie.

 

Czy wieczorami,

Czy południami,

Zawsze jesteś

Między nami. 

 

Ty sprzątasz, szorujesz,

Myjesz i robisz pranie…

A ja mam, co?

Mam wielkie leniuchowanie!

Fraszka o bąku 

Słońce powoli zachodzi,

A mama nam tutaj smrodzi.

 

Najadła się wczoraj groszku

I gazy wypuszcza po troszku. 

 

Oj niegrzeczna ta nasza mamusia!

Mówi to tata i ja, córusia. 

 

A mama wciąż puszcza bąki,

Aż z sufitu spadają pająki! 

 

Ja mówię mamie swoje zdanie,

I nie boję się, że dostanę lanie! 

 

Mama wtedy złości się i dokucza,

Ale też śmieje się, bawi i naucza. 

 

Oprócz pięknych wierszyków Tygryska o „MAMIE”, mam i takie wspaniałe wyznanie:

„Mamo! Kocham Ciebie tak mocno, że nawet Bóg nie potrafi sobie tego wyobrazić!”

Piękne…. 

Kochany Tygrys!

Sobotni występ Małej Kaliny

Kolejne szykowanie stroju...

Prasowanie bluzki, halki, spódnicy i wstążek...

Kolejny raz upinam włosy, wiążę czerwoną wstążkę i wkładam wianek...

Potem stoję pod sceną i trzymam kciuki za wspaniały występ...

 

 

 

A wieczorem...

Wieczorem dziękuję Bogu za tak Cudowną Córcię...

I proszę - rośnij zdrowo nasze Słoneczko...

Kocham najmocniej
Mama