8 lat z Tygryskiem…

8 lat z Tygryskiem….

 

I jak jest????

 

Kwiecień 2013

 

Jest wczesna wiosna. Właśnie rozpoczęliśmy prace na naszym ogródku. Tygrysek, jak zwykle chętny do pomocy pyta:

- Mamo! Czy mogę „posekatorować”?

- Możesz! (Odpowiedziałam na odczepnego, aby mieć chwilę na posianie nasionek.)

Tygrysek pobiegł po sekator i chwilę później „sekatorował” w malinojeżynach. W trzy sekundy roślina została wycięta!

- Madziu, co robisz?! (Zawołałam przerażona!) Zniszczyłaś roślinkę! Nie będzie owoców w tym roku! Popatrz jak ucięłaś pędy!

Tygrys skruszony pokazał na czubku tyczki dyndające końce roślinki i tak się tłumaczył:

- Mamo! Ja nie chciałam! Ale zobacz! O tutaj są jeszcze zielone listki! Będą owoce!

- Ale jak Madziu! Te gałązki nie mają korzonków! Już nie urosną!

 

Maj 2013

 

Wracamy z przedszkola…

- Mamo, a jak pójdę do szkoły, to chcę chodzić na szermierkę!

- Cooo??

- No bo wiesz, Kajetan i Filip chodzi na szermierkę i ja też chcę!

- Dobrze! A co ze szkołą muzyczną??

- Ja już nie chcę! Wolę na szermierkę!

- Tak szybko zrezygnowałaś? Jeszcze nie zdałaś egzaminów i już nie chcesz chodzić?

- No bo wiesz, ja chcę chodzić na szermierkę i robić tak… (Tu Tygrysek demonstrował możliwe pchnięcia szpadą.)

- To może zrobimy tak: rano będę ciebie prowadzała do szkoły, potem na szermierkę a potem do szkoły muzycznej jak zdasz, a potem na inne zajęcia… I tak będę biegała wokół ciebie!

- O tak! Tak może być mamo!

- I się wykończę biegając to tu to tam!

- Tak, ale jak urosnę to mogę sama chodzić?

- Tak, jak urośniesz, to sama będziesz chodzić aż nie ukończysz szkoły.

- No mamo! A studia to co??

- Studia?? Ty chcesz iść na studia??

- No pewnie! Przecież ja chcę pracować z tobą i z tatą a do tego potrzebne są studia!

- Madziu, ale to są trudne studia, ale jak chcesz to proszę bardzo!

- Dobrze! I będę z wami pracowała! Hurra!

- Może tak być, jeżeli nam się noga nie podwinie i uda się naszej firmie przetrwać tak długo to będziemy razem pracować!

- Mamo! Ale ja będę zarządzać tą firmą!

- Co proszę?!

- No wiesz, to ja będę szefem!

- Uuuuu… To musisz się dużo Madziu nauczyć!

 

Madzia wieczorem zakomunikowała, że jutro do przedszkola ma pójść ładnie ubrana bo idą do innej grupy się pobawić… Wyszykowałam piękną różową sukieneczkę w paseczki kremowe oraz do tego kremowe rajstopki. Tygrysek wyglądał przesłodko. Normalnie taka piękna dziewusia do schrupania. Tygryskowi jednak ten strój nie odpowiadał, marudził i krzywił się co nie miara:

- Mamo, nie ubiorę tej sukienki! Nigdy przenigdy!

- Przymierz ją chociaż! Jest prześliczna!

- Nie! Nie lubię różowego! Chcę fioletową sukienkę! Uwielbiam fioletową! Chcę sukienkę w czarne kropki! Albo czarną! Czarną mi ubierz!…

Ubrałam jednak, tą którą przewidziałam. Tygrys stanął przed lustrem i zawodził:

- Uuuuu… Ona jest za krótka! Nie! Te rajstopy są niedobre! Zobacz! O tu…

- Madziu! Pójdziesz w tej sukience, wyglądasz cudownie!

Na to zareagował tato!

- Dziewczyny, co jest! Madzia się nie wyspała czy może jest chora???

Tygrys pogrążył się w konwulsjach… Nie było mowy… Sukienkę trzeba było zamienić! Poległam!

 

Czerwiec 2013

 

Wieczorem podczas kolacji Madzia wypaliła z pytaniem:

- Mamo! A ty jaki masz zawód???

- Ja… Ja budowałam mosty!

- I nawet jeden most we Wrocławiu projektowała mama. (Dodał tata.)

- I duży on jest??

- Nie jest duży, ale mały też nie jest. I jest niedaleko, kiedyś pójdziemy tam na spacer! (Dokończył tata.)

- A ty Madziu jaki chcesz mieć zawód??

- Ja? Ja będę śpiewaczką!

- Co proszę?

- No wiecie piosenkarką! (Tygrys złapał widelec, stanął na ławie i demonstrował swoje talenty wokalne.)

- Uuu… Madziu! To ciężki kawałek chleba! No chyba że ma się niebywały talent i trzeba umieć się przebić!

- Jak przebić??? (Zapytało zdumione dziecko?)

- Jak to jak! Trzeba się tak porozpychać łokciami…

- A nie można tego zrobić GWOŹDZIAMI???

 

Lipie 2014

 

Jemy obiad. Jak zwykle na ławie Tygrys się wierci i kręci. Dobrze, że mamy taką ławę! Z krzesła by chyba zleciał! W końcu tato aby skrócić nasz czas poświęcony na obiad zaczął z wrodzoną sobie wprawą wkładać do buzi Tygrysa porcyjki jedzenia. Madzia „cudowała” na ławie… W końcu się wyciągnęła i leżała żując posiłek.

- Madziu siadaj!

- Nie!

- Jemy na siedząco nie na leżąco!

- Uuuu… (Tygrys się przeciągnął na ławie i oczywiście nie usiadł!)

- Madziu… Nie za dobrze ci jest???

- No właśnie! I takie życie mi się podoba!... (Powiedział leżący do konca posiłku Tygrys.)

 

W ramach festiwalu Brave gościliśmy dziewczęta, które nie dość, że nie chciały uczestniczyć w naszym rodzinnym życiu, nie dość, że były uzależnione od Internetu, nie dość, że chodziły naburmuszone bo nie było wi-fi to dziewczyny były wyjątkowo niemiłe. Zniszczyły sporo rzeczy Madzi. Tak bezmyślnie. Np. Włożyły do piórnika specjalny klej do wszystkiego nie zakręcony… Tubka wyciekła i poniszczyła rzeczy w piórniku. Stłukły jej Aniołka w szklanej kuli. Albo nie pozakręcały brokatów i wszystko się rozsypało… Ponadto grzebały w jego szafkach. Po ich wyjeździe tato próbował wytłumaczyć zachowanie dziewczyn (w zasadzie dorastających panienek –  prawie15 i 14 lat) oraz chciał usprawiedliwić zostawiony przez nie bałagan w pokoju Tygrysa. Na jego tłumaczenia rozżalony Tygrys tak wypalił:

- No dobrze! Ale jak można wyjmować rzeczy i tak je rozwlekać po całym pokoju?!

 

Po wyjeździe dzieci z Bośni wysprzątałam pokój Tygryska. Madzia zadowolona, dziękuje mi:

- Dziękuję ci mamo, że mi go tak wysprzątałaś! Dziękuję!

Ale po chwili tak odpaliła:

- Mamo! Zazdroszczę Ci, że potrafisz tak wysprzątać!

 

Tygrysek uczy się grać na skrzypcach… Bywa z tym różnie! Raz chce innym razem trzeba go niemal zmuszać! Pani od muzyki, niezwykle cierpliwa zachęca dziecko aby zagrało kolejny utwór:

- Zagraj to Madziu…

- Pani wierzy, że ja to zagram???

- Tak zagrasz, potrafisz to zrobić.

- Ale ja nie umiem! (Upiera się Tygrysek.)

- Umiesz! Dasz radę!

- Pani naprawdę w to wierzy???

- Tu nie wiara jest potrzebna tylko słuch! Ja słyszę, że potrafisz to zagrać!

I Tygrysek zagrał!

 

Tygrysek się bawi! Ja w kuchni przygotowałam dla niego posiłek i wołam go do kuchni! Madzia bawi się w swoim w pokoju.

- Madziu!

- POCZEKAJ!

- Madziu chodź!

- Mamo poczekaj!

- Madziu!

- No mamo POCZEKAJ! Właśnie mam najwspanialszy i najcudowniejszy czas dla siebie!

 

Zepsuł się samochód i mamy z Tygryskiem tydzień wakacji dla siebie. Chodzimy po mieście, w galeriach polujemy na wyprzedaże, malujemy nasze obrazki na szkle, słuchamy audiobooków, gotujemy, prasujemy… Tak sobie kiedyś siedzimy razem w kuchni i jemy owoce, Tygrys szczebiocze… Strzeliło mi do głowy takie pytanie:

- Madziu… Kim ja dla ciebie jestem???

Tygrys przerwał paplaninę, zastanowił się i poważnie powiedział hamując łzy:

- Mamo! Nie myślałam, że kiedyś to powiem! MAMO! TY JESTEŚ DAREM OD BOGA!

Nie zdążyłam zapytać dlaczego, bo w moich ramionach pojawił się Tygrysek, łkał… Jego usteczka w przerwie między całuskami szeptały: Mamo! Jesteś darem od Boga!

A ja tuliłam dziecko, które pławiło się w swoich łzach radości, dziecko szczęśliwe do bólu!

 

Wieczorem wróciliśmy z działki… Jak zwykle mieliśmy sporo rzeczy do zrobienia. Tygrys w tym czasie miał się wykąpać… Jakoś szybko to wszystko zrobił i pobiegł do łóżka… Zdziwiło mnie, że tak zgrabnie wszystko zrobił i znalazł się w łóżku… Wchodzę do łazienki: wanna pusta, ale korek tkwi w odpływie… Ubrania porozwalane, ręczniki zdjęte z wieszaka i rzucone na pralkę…

- Madziu! Umyłaś się??

- Taaak!

- To gdzie woda?!

- Mamo! Ja myłam się! Tylko myłam się w gorącej wodzie i ta wykipiała lub wyparowała!

Spojrzałam na szczerzące się do mnie żółte nie domyte zęby, na dołeczek w policzku, na roziskrzone oczka… Wyobraziłam sobie Tygrysa w kipieli… Zaczęłam się śmiać… Odkręciłam wodę i zostawiłam Tygrysa w łazience…

 

Tygrys wyjechał na obóz taneczny. My nie możemy wytrzymać… Tęsknimy… W końcu dzwonimy drugiego dnia wieczorem…

- Witaj kochanie! Jak ci tam jest??? (pytam przejęta!)

- Dobrze! Cieszę się! Możesz zadzwonić jutro??? Pa…

- Madziu! Poczekaj!

-  Mamo! Możesz zadzwonić jutro?! 

- Ale Madziu…

„Cmok, cmok, cmok”

- Pa mamo! Kocham cię!

- Madziu co tam robicie?? (Próbuję nawiązać jakikolwiek dialog! Chcę cokolwiek usłyszeć! Chcę chociaż minutkę porozmawiać!)

- Mamo! Marysia poszła po nożyczki! Musimy ściąć włosy, bo w autobusie włożyła mi gumę we włosy… Ale pa! Zadzwoń jutro!

- Madziu nie chcesz porozmawiać z tatą!

- Tata! (Słyszę radosny ton, po czym „cmok, cmok, cmok”.)

- Tato kocham cię! Powiedz mamie niech zadzwoni jutro! Pa!

„Cmok, cmok, cmok”

- Madziu…

Ale Madzi przy telefonie już nie było! Cmokanie się skończyło! I tyle pogadaliśmy z naszym dzieckiem!

 

Sierpień 2014

 

Po kilku dniach znowu zadzwoniłam do dziecka… Stęskniona pytam:

- Madziu… Kochanie, powiedz jak ci tam jest!

- Super mamo! Mamy fajny domek i ogromny BAJZEL…

- Ale Madziu co robicie??

- Mamo oglądamy…

Słyszę, że Tygrysek jest nieobecny…

- Madziu…

- Mamo! Kocham ciebie! (Cmok, cmok, cmok…) Zadzwoń jutro! Pa!

- Madziu…

- Pa!

 

Siedzimy sobie w domu… Tygrysek kończy obiad. Krzątam się po kuchni. Przyglądam się mojemu dziecku. Jest takie cudowne…

- Szkoda, że jesteś sama…

- Co?? Co mówisz mamo???

- Szkoda, że jesteś tylko jedna!

Tygrysek od razu zaczął szlochać. Łzy jak grochy spływały po policzku. Przerażona zapytałam:

- Madziu! Co się stało??

- Mamo ty do mnie tak nie mów!

- ?

- Ja nie jestem jedna! Nie jestem! Rozumiesz?!

- ?

- Przecież jak ja broję to jest tak jakby było mnie 200 tysięcy! I jak się cieszę to cieszę się tak jak 200 tysięcy dzieci! Ja nie jestem jedna!

 

Jesteśmy u dziadków. Właśnie kończą się wakacje… Pojawiły się pierwsze grzyby. Kupiłyśmy z Tygryskiem całe wiaderko na miejscowym targu… Na obiad babcia przygotowała sos grzybowy… Trochę posuszyliśmy, trochę zamarynowaliśmy… To jednak Tygryskowi nie wystarczyło… Byliśmy w lesie, ale nie nazbieraliśmy zbyt dużo. Kolejnego dnia Madzia znowu wymusza wyprawę na grzyby… W końcu na nasze opory dziecko tak zareagowało:

- Ale ja chcę mieć prawdziwe grzyby! Nie takie kupione!

 

Wrzesień 2014

 

Wróciłyśmy ze szkoły. Właśnie podawałam obiad. Tygrysek nakrywał do stołu… W pewnym momencie Madzia tak wypaliła:

- Mamo! Po co ja żyję? Po co ja się w ogóle urodziłam?

Przerwałam pracę. Osłupiała usiadłam przy Madzi. Tygrys był poważny i skupiony…

- Coooo? Madziu! Skąd takie pytania?

- Bo wiesz, jak idziemy do szkoły, to… To mnie nęka! Ja myślę o tym…

Zapadła cisza… Co miałam powiedzieć? Sytuacja wymagała mądrych zdań. Tygrys czekał na odpowiedź. Ja patrzyłam na moje dziecko z szeroko otwartymi oczami. Ono zrozumiało moje zaskoczenie i zakończyło:

- Ale wiesz…Cieszę się mamo, że mogę żyć z wami!

 

Szkoła niesie ze sobą godziny spędzone nad książkami, zeszytami, kolorowankami… Uczę Tygryska zasad pisowni wyrazów z „ó”:

- Madziu, wiesz jak się pisze góry? Przez jakie „ó”?

- Przez „ó” zamknięte!

- Brawo!

- A potrafisz wyjaśnić dlaczego??

- Tak! – Odpowiedział zadowolony z siebie Tygrysek – Ó zamknięte bo jest Golgota!

Śmialiśmy się z tego kilka dni…

 

W szkole Madzia chodzi na zajęcia z religii i etyki.

Po pierwszych zajęciach z religii, pełen smutku Tygrysek z ogromnym rozżaleniem tak wypalił:

- Mamo! Ten pan, co każe do siebie mówić „proszę księdza”...

Z etyki wrócił niemalże na skrzydłach:

- Mamo! – Szczebiotał wesoło – Ten pan z tej… Estetyki…

- Z czego??

- No wiesz! Z tego co mnie zapisałaś! Estetyki!

- Etyki!

- No tak! To wiesz, ten pan z tej etyki, pan Karol powiedział, że będziemy robić taki kuferek i będziemy tam wkładać same ciekawe rzeczy!

Spojrzałam na roziskrzone oczy Madzi… Całą swoją fizjonomią mówiła, jak ciekawie jest na nowym przedmiocie…

 

Rozpoczęłyśmy zajęcia w „Studium tańca i baletu” przy operze. Tygrysek wciąż nie potrafi sobie poradzić z emocjami. Tym razem poszło o kostiumy… Dziewczynki zapragnęły zmienić kostiumy na nowe… Tym razem na turkusowe. Tylko Madzia się opierała. Gdy już nie miała argumentów popadła w rozpacz! Wśród rodziców i koleżanek, płaczem i szlochami, próbowała córcia obronić stroje bordowe. Próbowałyśmy z innymi mamami ukoić ból płaczącej dziewuli. Koleżanki patrzyły z pogardą i zaskoczeniem…

Uuuuu… No cóż! Takie występy Madzi wciąż nie należą do rzadkości!

Po kilku dniach dziewczynki dostały nowe, stroje w kolorze bladego turkusu. Do tego ubrały turkusowe tuniczki. Wyglądały przepięknie! Nowe stroje są również tak piękne jak bordowe. Madzia wygląda w nim cudownie… Po skończonych zajęciach Tygrysek kombinował:

- Mamo! Mogę w tym stroju iść do domu! Mamo proszę! Pleasse!

- Nie Madziu! To strój do tańca!

Kolejnego dnia rano Tygrysek błagał:

- Mamo! Pozwól mi iść w tym stroju do szkoły! Proszę!

- Madziu! Co ty?? Na cały dzień! To nie strój do szkoły! Jak ty to sobie wyobrażasz?

- Nooo… Będzie widać tylko górę…

- Ale Madziu, jak będziesz korzystać z toalety??

- Nie będę sikała!

- Cały dzień??

- Tak!

 

Październik 2014

 

Tygrysek szykuje się do Pierwszej Komunii… Wypełniając obligatoryjne zajęcia spędzamy wieczory w kościele… Pewnego razu podczas modlitwy Tygrysek odsunął wszystkie klamoty, które towarzyszyły nam w ciągu całego dnia… Odwrócił swoją buzię pogrążoną w modlitwie i wyszeptał:

- Mamo! Jak ja się cieszę, że wy wzięliście mnie do tej adopcji! Jak ja was kocham! Jak to dobrze, że wy jesteście moimi rodzicami…

 

Rano przy śniadaniu Tygrysek rozpoczął tak:

- Tato, czy masz na komputerze „google”?

- Tak! A po co ci??

- Bo wiesz, jak tam się coś zapisze to, to się dostaje!

- Naprawdę?!

- Taaak… I ja bym napisała „Monster High” i dostałabym bym!

 

Trochę się przeziębiłam. Rozbolało mnie gardło. Aby nie zarazić wirusem Tygryska na pożegnanie w szkole pocałowałam dziecko głowę. Ta ujęła moją dłoń i na oczach wszystkich z szacunkiem ją ucałowała… Osłupiała spojrzałam na twarze dzieci, które były zaskoczone takim widokiem. Tygrysek radośnie się do mnie uśmiechnął i zawołał już ze schodów:

- Do widzenia mamo!

I pobiegł na górę do klasy…

 

- I jak jest????

- CUDOWNIE!