Gwiazdy świecą krótko.

Tygrys trafił do szkoły, a raczej do klasy bardzo ambitnej. Tak się złożyło, że w klasie jest 21 dzieci o predyspozycjach przywódczych, na 27 dzieci. Wszystkie pociechy są aktywne, wszystkie zadają pytania, wszystkie pragną się wypowiedzieć na dowolny temat. W klasie jest 5-7 „samców alfa”, a dziewczęta… Te - to są gaduły. Niemniej dzieci są pracowite i naprawdę wspaniałe… Ale… Są bardzo rozbrykane, a ostatnio wręcz niegrzeczne i zaczynają być nonszalanckie.
Współczuję nauczycielom… Mądre dzieci, ale broje i indywidualności niesamowite. Klasa, mimo tarć, raczej jest zgrana, potrafi zespołowo pracować i dzieci się lubią.
Tygrys, bardzo ciężko pracuje. Szkoła muzyczna i jego parcie do sukcesu wymuszają ogromną pracę. Trochę dziwi mnie jego chęć brania udziału w konkursach matematycznych. W polonistycznych jest rewelacyjny! Czyta pięknie, recytuje wspaniale, pisze… Ale matematyka??? Ta - to jest wyuczona przeze mnie. Czasami kosztuje mnie to sporo cierpliwości! Ale po cichu korzystam z tego, że Tygrysek zgłasza się „za tłumem” do konkursów i przemycam mu wiedzę. Czasami, aby załapał problem muszę przećwiczyć z nim kilka przykładów. Konkurs matematyczny „Alfik” poszedł dziecku całkiem przyzwoicie. Teraz niedawno był „Kangurek” i moja „Gwiazda” zamiast przyłożyć się, to przeczytała byle jak zadania, strzeliła odpowiedzi i jak większość koleżanek i kolegów pokpiła sobie sprawę! Co to dla nich taki „Kangurek”!
Wychowawczyni potwierdziła moje przypuszczenia! „Mówiłam im, tłumaczyłam… Ale nonszalancko podeszły do problemu…” I trzeba dodać, że przy ogłoszeniu wyników będą buźki smutne! Ale to dzieciakom jest potrzebne, bo nie mogą zawsze być najlepsi. Trochę zaczynają sobie lekceważyć prace kontrolne i zadania domowe… Kolega Kuba, ambitny i mądry chłopak nie może się nauczyć wiersza, bo ma treningi… A gdy pani chce sprawdzić zadanie domowe w zeszytach, to połowa klasy właśnie w tym dniu zapomniała zeszytu! Tygrysek na znak zapytania postawiony przez nauczycielkę, który sugeruje brak zadania domowego, dopisuje sobie komentarz obok znaku – „jakim cudem?”
W szkole muzycznej na ostatniej klasówce Madzia zamiast pisać nuty to namalowała jabłuszko, piękny klucz wiolinowy, piękne ozdobne nuty, tylko nie napisała, co potrzeba… I była trója minus, i Tygrys beczał, i najgorsze, nic się nie nauczył! Może „Kangurek” otworzy mu oczy?? Porażka będzie bolała! Mocno!
Gdy zobaczyłam pracę i odpowiedzi i brak obliczeń i skończoną książkę Harry Pottera, to wszystko było dla mnie jasne! Nagadałam dziecku, tłumaczyłam, a to się skuliło na łóżku i wyciągnęło najgorsze działo:
- To ja nie zasłużyłam, aby mnie przygarnąć??
Takie argumenty, powalają mnie na kolana! Ja pragnę dziecku przekazać jakąś wiedzę, a ono nie znosząc krytyki atakuje mnie najmocniejszą swoją bronią. W takich chwilach żałuję, że Tygrysek wie o swojej adopcji. Wkurza mnie, że potrafi to wykorzystywać w sytuacjach, w których nie ma mowy o przysposobieniu. Niemniej muszę poruszać z dzieckiem tematy dotyczące jego zachowania, bo to nie sztuka słuchać tylko pochwał na swój temat. Trzeba zmierzyć się z krytyką, zwłaszcza, że ostatnio uwagi na temat zachowania się mnożą i moja pyskata córcia powinna na nie zareagować, i to reakcja powinna być właściwa…
Rozmawiam z innymi mamami w klasie… Inne dziewczęta też pyskują. Tygrys niebawem osiągnie 10 lat, czyżby wchodził w okres dojrzewania?? Tak szybko?
Szkoda takiej klasy. Dzieci stracą przez swoje zachowanie! Skoro 30% czasu nauczyciel poświęca na uciszanie i reagowanie na konflikty, to ich wiedza spadnie. Nie dziwi mnie, że mają sporo zadane. Skoro nauczyciel nie jest w stanie na lekcji przerobić materiału, to materiał musi być zadany do domu…
Szukam argumentów, aby dotrzeć do dziecka. Muszę odkryć jakiś działający patent, żeby dziecko swoim gwiazdorstwem i nonszalancją nie straciło możliwości rozwoju… Jak to powiedziała jedna z nauczycielek o Tygrysku – „gwiazdy świecą krótko”.
A tego nie chcę dla mojego dziecka.